S. Maria Krystencja Brzezińska CSSE urodziła się 18 listopada 1905 roku w Mechelinkach. Zastała ochrzczona następnego dnia, tj. 19 listopada, w kościele parafialnym pw. Św. Michała Archanioła w Oksywiu. Na chrzcie nadano jej dwa imiona: Maria Marta. Zaś chrzestnymi byli: Anton Kaletha i Julianna Pienczke. Maria była pierwszym dzieckiem Alberta Tomasza Brzezińskiego (21.12.1873 - 22.12.1929) i dwanaście lat młodszej od ojca Franciszki (5.06.1887-12.05.1981) z domu Kaletha. Jej rodzice zawierali sakrament małżeństwa, niepełne 11 miesięcy przed narodzeniem pierwszej córki, tj. 31 stycznia tego samego roku, również w kościele parafialnym na Oksywiu. Po Marii rodziły się im kolejne dzieci: Paweł, Albert, Marian, Angela  (zmarła w wieku 2 lat dnia 27.02.1911) i Helena.

Rodzina Brzezińskich była na wskroś religijna. Młodszy brat Marii – Paweł (ur. w 1907 r.) również obrał drogę powołania wstępując do seminarium duchownego w Pelplinie i przyjmując święcenia kapłańskie. Zginął on z rąk nazistów w obozie koncentracyjnym Stutthof, jako młody, 33-letni kapłan. Albert (ur. w 1909 r.) miał w przyszłości odziedziczyć rodzinne gospodarstwo, założył w Mechelinkach rodzinę zawierając małżeństwo z Marią z d. Kowalską i dożył roku 2001. Angela Valentina (ur. 14.02.1911 r.), zmarła niedożywszy jednego miesiaca. Helena po śmierci brata Pawła, z którym była bardzo związana, podupadła na zdrowiu. Po przeżyciu głębokiego załamania nigdy nie wróciła do sił, po wojnie trafiła do specjalistycznego szpitala, w którym dożyła roku 1976. Najmłodszy brat - Marian (ur. w 1914 r.) założył rodzinę zawierając małżeństwo z Marią z d. Kunat i zamieszkał w pobliskiej Rewie, gdzie zakończył życie 20 kwietnia 1985 roku. 

Dzieciństwo i młodość Marii nie były czasem łatwym. Cała rodzina musiała podołać ciężkiej pracy obrabiając dziesięciohektarowe gospodarstwo odziedziczone po dziadkach ze strony ojca – Alberta Brzezińskiego. Maria była najstarszym dzieckiem, ona więc musiała wykonywać najwięcej zajęć domowych, a do tego pomagać w opiece nad młodszym rodzeństwem. O tym, jak bardzo Maria związana była z swoim rodzeństwem świadczą chociażby przysyłane do nich kartki, zwłąszcza do najmłodszej siostry - Heleny, która na skutek choroby dopełniła swojego życia w szpitalu. 

Lata młodzieńcze w życiu Marii przypadały na czas zaborów, zakończonych I wojną światową. Obowiązujące wówczas prawo pruskie stanowiło, że obowiązek szkolny obejmował dzieci w wieku 6-14 lat. Tak więc edukację Maria rozpoczęła w roku 1911, uczęszczając do szkoły elementarnej w Mostach. Tu obowiązkowo uczyła się języka niemieckiego, prac ręcznych, przyrody, literatury i podstaw matematyki. W szkole uczono także religii (uczył nauczyciel, a nie ksiądz), przez pierwsze trzy lata w języku polskim, a przez kolejne w języku niemieckim. Edukację propolską i wychowanie w miłości do Boga i Ojczyzny Maria otrzymywała w domu rodzinnym. Jej ojciec aktywnie uczestniczył w spotkaniach Towarzystwa Ludowego – działaczy narodowego ruchu propolskiego zbierającego się w Mostach, w dworku Antoniego i Marii Klebbów. W takim duchu wychowywał też wszystkie swoje dzieci.   

Zygmunt Miszewski w swojej książce „Zarys dziejów Ziemi Kosakowskiej. cz. I.” podaje, że Maria Marta Brzezińska kształciła się również w liceum żeńskim w Wejherowie. W wieku 20 lat, dnia 5 listopada 1925 roku wstąpiła do prowincji poznańskiej Zgromadzenia Sióstr Św. Elżbiety. W klasztorze otrzymała imię zakonne Krystencja (Crescentia). W tym właśnie roku, 6 kwietnia papież zatwierdził Konstytucje Zgromadzenia dostosowane do nowego prawa kościelnego z 1917 r. Zaledwie 5 lat wcześniej w Zgromadzeniu urząd przełożonej generalnej objęła piąta w historii Matka Generalna - Mercedes Roter. Kiedy rozpoczynała swoją posługę elżbietańskie dzieło bardzo prężnie się rozwijało, liczyło ponad 3300 Sióstr w 392 domach zakonnych. Powstawały nowe prowincje i szereg nowych placówek. Pod koniec urzędowania Matki M. Mercedes Rother, w roku 1938 Zgromadzenie liczyło już 4827 sióstr w 519 domach zakonnych. S. Krystencja była jedną z wielu sióstr realizujących charyzmat swojego Zgromadzenia, a było nim ukazywanie ludziom miłosiernej miłości Ojca. Siostry elżbietanki bardzo dosłownie brały słowa Jezusa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40) i realizowały swoje zadania poprzez pomoc najbardziej potrzebującym. Jedna z Matek Założycielek zostawiła siostrom konkretne zadanie: „udzielać pomocy chorym i cierpiącym, gdziekolwiek się tacy znajdują”/Matka Franciszka, list z 15/16.06.1875 do cesarzowej Augusty, Hist. Zgrom. t.I, s. 132/. Odtąd również s. Krystencja miała wpisać się w misję wypełnianą przez całą Wspólnotę Elżbietanek. 

Życie i formacja zakonna odbywały się według porządku ustalonego przez statuty i konstytucje Zgromadzenia. Pierwsze lata s. Krystencja spędziła w domu nowicjatu w Poznaniu. Dom ten, usytuowany przy ul. Łąkowej 1 został wybudowany przez Zgromadzenie i oddany do użytku zaledwie 40 lat wcześniej. Rozbudowywany o szpital i kaplicę służył formacji, modlitwie, pracy i posłudze wśród chorych. 19 maja 1927 roku, po dwóch latach od pobytu w klasztorze, Maria Marta Brzezińska otrzymała habit zakonny. Zaledwie trzy lata wcześniej (27 września 1924 roku) zatwierdzono nowy strój zakonny, w którym siostra profeska widoczna jest na późniejszych fotografiach. Rok po założeniu habitu, 22 maja 1928 roku s. Krystencja składa pierwsze śluby zakonne, zaś pięć lat później, 11 listopada 1933 roku – składa profesję wieczystą. 

W roku 1920 na terenie szpitala sióstr elżbietanek zorganizowano Szkołę Pielęgniarską. Podejmując posługę wśród potrzebujących s. Krystencja podejmuje specjalistyczne szkolenie z zakresu posługi chorym. Pracując na oddziałach szpitalnych kończy jednocześnie szkołę pielęgniarską i w dniu 29 marca 1929 roku  otrzymuje świadectwo złożenia państwowego egzaminu pielęgniarskiego złożone przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Poznaniu. 10 lat później, 1 maja 1939 roku zgodnie z wymogami art. 5 Ustawy o pielęgniarstwie (z dn. 21 lutego 1935 roku), otrzymuje Zaświadczenie rejestracyjne uprawniające do wykonywania zawodu pielęgniarstwa w Państwie Polskim. 

Z pierwszej placówki swojej posługi, jaką był dom prowincjalny w Poznaniu, s. Krystencja Maria Brzezińska skierowana zostaje przez przełożonych do pracy w Ostrowie. Następnie wykonywała posługę pielęgniarki w szpitalu zakaźnym w Królewcu. Zachowały się jej fotografie pośród chorych i cierpiących, którym niosła fachową pomoc, opiekę i duchowe wsparcie. Pracując wśród ciężko chorych sama nie uniknęła choroby. Podupadła na zdrowiu i wcześnie, zaledwie w wieku 38 lat zmarła w Neuhausen-Tiergarten (Zwierzno - dom wypoczynkowy dla sióstr).